Konungurinn sem sigraði borg með kærleika

Þegar Umberto varð konungur þá var borgin Napólí á mörkum þess að rísa upp á móti konungsdæminu. Margir ráðamenn vildu brjóta þetta niður með ofbeldi en kóngurinn vildi ekki leyfa það.  Á þessum tíma þá kom upp Kóleru faraldur í borginni með hræðilegum afleiðingum. Ungi konungurinn hunsaði viðvaranir ráðgjafa sinna fór úr konungshöllinni og gékk sjálfur í gegnum troðfulla spítala Napólí. Margir af háttsettu embættismönnum flúðu borgina en kóngurinn sagði að hann færi ekki frá borginni fyrr en væri búið að vinna á plágunni. Þegar loksins var unnið á plágunni þá varð Napólí sigruð borg, ekki með valdi heldur með kærleika og meðaumkun.  Uppfrá þessu voru íbúar Napólí helstu stuðningsmenn Umberto.

Fengið héðan: Who-Is-Michael-The-Archangel? 

Þetta er sama aðferðin og Guð hefur valið til að glíma við mannkynið. Í staðinn fyrir að þurrka út heim sem gerir uppreisn upp gegn Guði þá valdi Guð að berjast gegn uppreisninni með kærleika. Að sýna mannkyninu kærleika og umburðarlindi til að vinna það á sitt band, hápunktur var krossinn þegar gjald allra okkar glæpa var lögð á son Guðs. En það mun koma sá tími að Guð mun ákveða að það er komið að enda þær  þjáningarnar sem við erum að valda hvort öðru og dæma heiminn; suma til eilífs lífs en aðra til eilífs dauða.

Hérna er lengri útgáfan af þessari sögu: http://madmonarchist.blogspot.com/2011/07/monarch-profile-king-umberto-i-of-italy.html