Þú átt ekki að gagnrýna!

Þetta er líklegast að mínu mati ein af vitlausustu setningunum sem fólk getur látið út úr sér. Ef viðkomandi virkilega er á þessari skoðun þá ætti hann að hætta að gagnrýna þá sem eru að gagnrýna. Þetta er setning sem á heima í sama flokki og setningar eins og:

• Það er ekki neitt til sem er sannleikur!
  Ehhh, er það satt?
• Ég get ekki sagt eitt orð í íslensku.
• Allur sannleikur er afstæður - all truth is relative.
  Er það alltaf satt eða er það afstæður sannleikur? - is that a relative truth. 
• Maður getur ekki vitað neitt fyrir víst.
  Veistu það fyrir víst?

Síðan eru hugmyndir sem eru svipaðar þessum setningum eins og "ég er efasemdamaður". Vandamálið hérna er að viðkomandi ætti þá samkvæmt þessu líka að efast um sínar efasemdir. En því meira sem maður efast um sínar efasemdir því vissari verður maður. Ég veit vel að menn eru ekki vissir um margt en hérna er ég aðeins að benda á að því meir sem þú efast um eitthvað, því meira ertu viss um andstæðu þess.

Það er virkilega sorglegt þegar kristnir grípa vitleysuna að maður á ekki að gagnrýna. Ef viðkomandi er á þeirri skoðun að maður á ekki að gagnrýna þá ætti viðkomandi að minnsta kosti ekki að gagnrýna þá sem gagnrýna. Enn verra er að spámenn Biblíunnar gerðu fátt annað en að gagnrýna. Þeir gagnrýndu t.d. Ísraels þjóðina sjálfa fyrir margt eins og að vanvirða hvíldardaginn eða tilbiðja skurðgoð, eða eins og Jóhannes skýrari gerði en hann gagnrýndi Heródes fyrir að taka sér eiginkonu annars manns.

Svo, til þeirra sem finnst að ég eigi ekki að gagnrýna. Standið við eigin fullyrðingu og ekki gagnrýna mig. Ég aftur á móti er ósammála, ég tel að maður á að gagnrýna það sem maður telur vera rangt og ætla ekki að hætta því.

Athugasemdir

[Zaraþústra, 27.6.2009 kl. 23:18]

Síðan eru hugmyndir sem eru svipaðar þessum setningum eins og "ég er efasemdamaður". Vandamálið hérna er að viðkomandi ætti þá samkvæmt þessu líka að efast um sínar efasemdir.

Þetta þykir mér einkennileg hugsun.  Þegar kemur að heimspekilegum málefnum er þetta fyrst og fremst kerfisbundinn aðferð til þess að skilja eitthvað ákveðið eða öðlast þekkingu.  Það má að sjálfsögðu draga í efa gagnsemi þessarar aðferðar, en að efast um efasemdir er afskaplega einkennilegt í mínum huga.

Ef einhver heldur því fram, að jörðin sé fjögurra milljarða ára gömul þá er eðlilegt að menn taki þá fullyrðingu ekki sem gefna staðreynd heldur spyrji, hvernig er þessi tala fenginn?  Þetta er efasemd um sanngildi fullyrðingarinnar, ekki gildisdómur og það er afskaplega furðulegt að draga þessa efasemd í efa og ég skil ekki einu sinni hvernig það er gert.  Hvernig gæti sú efasemd hljómað?  Hvers vegna að velta því fyrir sér hvernig þessi tala er fenginn? Svarið, hefði ég haldið, er augljóst.

[Einar Jón, 27.6.2009 kl. 23:41]

Var það ekki Jesú sem sagði þetta upphaflega?

Ertu að segja að maður eigi að vera gagnrýninn á Biflíuna, eða gildir það bara þegar þér hentar?

Það eru tugir af færslum hjá þér þar sem þú tekur dæmi úr biblíunni og lætur sem það sé heilagur sannleikur "af því það stóð í biblíunni, og allt þar er rétt". Akkuru gildir það ekki núna?

[Mofi, 28.6.2009 kl. 10:42]

Zaraþústra, góðir punktar hjá þér. Ég er aðelega að hugsa um þetta að maður getur í rauninni ekki efast um allt, það er eitthvað sem maður verður að vera viss um.

Einar Jón, ég tel mjög eðlilegt að þeir sem trúa ekki Biblíunni gagnrýna hana. Ég trúi því að hún standi af sér þannig gagnrýni. Ég set síðan mína trú ekki þannig upp að það megi ekki gagnrýna hana, öllum velkomið að gagnrýna hana.

Ég trúi að Biblían sé rétt og sé engan veginn í Biblíunni að maður eigi ekki að gagnrýna það sem maður telur rangt enda gerir Biblían fátt annað en að gagnrýna ranga hegðun.

[Zaraþústra, 1.7.2009 kl. 00:14]

Eins og ég segi, efahyggja er ekki ekki tómhyggja heldur miklu frekar kerfisbundinn aðferð til þess að leiða í ljós til dæmis galla við ákveðna skoðun.  Ég get ekki með nokkru móti efast um klifanir eða þá staðreynd að ég efast (a la Descartes).

[Mofi, 1.7.2009 kl. 12:27]

Hehe :)    góð athugasemd...