Hver ákveður hvað sé rétt og hvað sé rangt?

Þegar kom að réttarhöldunum á nasistum eftir seinni heimstyrjöldina þá sögðu margir hermenn að þeir voru aðeins að hlýða skipunum. Þessum rökum var hafnað vegna þess að þeir áttu að vita að það sem þeir voru að gera var rangt, að það var æðra vald en þeirra yfirmenn sem þeir voru að brjóta gegn. Að jafnvel ef að nasistar Þýskalands hefðu sannfært allan heiminn að drepa svart fólk og gyðinga væri í lagi þá væri það samt alls ekki í lagi, það væri samt siðferðislega rangt.

Vandamálið fyrir guðleysingja er að ef að þeir eru sammála þessu hérna að ofan þá passar það ekki við hugmyndina að Guð er ekki til. Ástæðan er einfaldlega sú að ef Guð er ekki til þá er ekkert raunverulega rétt eða raunverulega rangt, allt þannig er ákvarðað af samfélaginu eða náttúruferlunum sem bjuggu okkur til. Þannig að við hefðum getað þróast þannig að það væri siðferðislega rétt af konum að drepa manninn sem þær voru með svo dæmi sé tekið.

Eða eins og Peter Haas orðaði það:

Peter Haas, Morality after Auschwitz: The Radical Challenge of the Nazi Ethic
far from being contemptuous of ethics, the perpetrators acted in strict conformity with an ethic which held that, however difficult and unpleasant the task might have been, mass extermination of the Jews and Gypsies was entirely justified. . . . the Holocaust as a sustained effort was possible only because a new ethic was in place that did not define the arrest and deportation of Jews as wrong and in fact defined it as ethically tolerable and ever good

Enn fremur, ef þetta líf er það eina sem er hvað er þá til hvaða máli skiptir það þá hvort maður lifði eins og Hitler eða eins og dýrlingur?  Það væri enginn munur á því að deyja sem Jimmy Sevile eða Nelson Mandela. Ef að gröfin er loka stoppi stöðin, af hverju þá ekki að láta lífið snúast um að uppfylla sínar langanir,  sama hvað það kann að kosta aðra.  Þessi hugmyndafræði kom upp í guðleysis fangelsum fyrrum Sovíet ríkjanna, svona orðar

Richard Wurmbrand, Tortured for Christ (London: Hodder & Stoughton, 1967), p. 34
The cruelty of atheism is hard to believe when man has no faith in the reward of good or the punishment of evil. There is no reason to be human. There is no restraint from the depths of evil which is in man. The Communist torturers often said, ‘There is no God, no hereafter, no punishment for evil. We can do what we wish.’ I have heard one torturer even say, ‘I thank God, in whom I don’t believe, that I have lived to this hour when I can express all the evil in my heart.’ He expressed it in unbelievable brutality and torture inflected on prisoners

Hægindastóla heimspekingar kunna kannski ekki að meta þessi orð eða hreinlega allir þeir sem hafa lifað þægilegu lífi allt sitt líf og aldrei komist í snertingu við svona illsku en svona er þetta. Þetta eru rökréttar ályktanir út frá guðleysi sem þessir fangaverðir komust að og settu í framkvæmd.

Guð þarf að vera til, til þess að illska verði raunverulega vond, að góð verk verði raunverulega góð. Eins og   orðaði það:

Taylor, Ethics, Faith, and Reason, pp. 83-4.
A duty is something that is owed . . . . But something can be owed only to some person or persons. There can be no such thing as duty in isolation . . . . The idea of political or legal obligation is clear enough . . . . Similarly, the idea of an obligation higher than this, and referred to as moral obligation, is clear enough, provided reference to some lawmaker higher . . . . than those of the state is understood. In other words, our moral obligations can . . . be understood as those that are imposed by God. This does give a clear sense to the claim that our moral obligations are more binding upon us than our political obligations . . . . But what if this higher-than-human lawgiver is no longer taken into account? Does the concept of a moral obligation . . . still make sense? . . . . the concept of moral obligation [is] unintelligible apart form the idea of God. The words remain, but their meaning is gone

Ef þú kæri lesandi ert með sterka siðferðiskennd og trúir að það sé margt sem er raunverulega rétt og það skipti máli þá ertu með góða ástæðu til að trúa því að guðleysi geti ekki verið sannleikurinn. Fyrir utan það að guðleysingjar hafa engin góð rök og gögn til að styðja sína afstöðu svo þessi afstaða er hreinlega sú glórulausasta af þeim öllum.

Var fyrirskipað að nauðga henni