Prestur sem varð guðleysingi

Óli Jón benti mér á myndband þar sem kona að nafni Teresa MacBain fjallar um sitt ferðalag, frá því að vera kristinn prestur yfir í að verða guðleysingi. Saga Teresa MacBain er fróðleg og varpar ljósi á sum af þeim vandamálum sem margir kristnir glíma við. Það voru nokkur atriði sem hún nefndi sem hafði mikil áhrif á hennar ferðalag sem mig langar að fjalla um.

Kvenprestar

Eitt af því sem angraða hana einna mest var afstaða kirkjunnar gagnvart kvenprestum, að konur ættu ekki að vera prestar eða leiðtogar kirkjunnar. Það sem er hérna á ferðinni er algengt meðal kristna sem er að þeir vilja að Biblían og kirkjan lúti þeirra vilja. Að geta ekki sætt sig við að ráða ekki og fara sínar eigin leiðir.  Þetta eru tilfinningarök sem vega lítið þegar kemur að hvað er sátt og hvað er ekki satt.

Kúltur, dans og fleira

Annað sem angraði Teresu var kristni kultúrinn sem hún ólst upp í sem virðist hafa vera sérstaklega strangur. Að bara dansa væri eins og kynlíf nema standandi. Mjög margir dæma Guð og Biblíuna út frá þeim kristnu einstaklingum og því kristna samfélagi sem það þekkir en virðist ekki gera sér grein fyrir að það er ekki endilega samansem merki þarna á milli.  Fyrir mitt leiti líkar mér illa við kúltur af því að þar eru reglur manna að blandast saman við reglur Guðs. Ef maður vill dæma Guð og Biblíuna þá er um að gera að dæma Biblíuna sjálfa og þær reglur sem hún setur fram en ekki hvernig alls konar kristnir söfnuðir hafa búið sér til.

Helvíti

Eins og svo margir sem hætta að vera kristnir og verða guðleysingjar þá spilaði kenningin um helvíti þarna inn í. Fyrir þá sem þekkja mig þá vita þeir mína andúð á helvíti og að ég er á því að Biblían kenni slíkar pyntingar ekki.  Svo hérna var Teresa að láta kenningar manna angra sig en ekki það sem Biblían sjálf kennir.

Tilvist illskunnar

Sumir eins og C.S.Lewis byrjuðu að trúa á Guð út frá vandamáli illskunnar. Hérna útskýrir C.S.Lewis hvernig tilvist illskunnar styður tilvist Guðs, sjá: http://www.youtube.com/watch?v=U7WXZyUHDok

Komin í faðm kærleiksríkra guðleysingja

Ég gat ekki annað en brosað þegar ég heyrði Teresu tala um hve ástúðleg viðbrögð hún fékk frá guðleysingja samfélaginu. Já, fyrr má núna vera að vera ekki almennileg við trúbróðir sem leitar til þín. Gaman að sjá viðbrögðin ef hún skiptir um skoðun eða sýnir smá efasemdir um Þróunarkenninguna. Hérna er ágætt dæmi um einn frægan vísindamann sem byrjað að efast um efnishyggju guðleysis, sjá: Hugleiðingar Thomas Nagel um efnishyggju Þróunarsinnans  og hérna: Academy turning on Thomas Nagel big time, for not spouting nonsense against design in nature

Kristnir hafa skipun frá Jesú um að elska líka óvini sína, eins erfitt og það kann að vera en guðleysingjar hafa enga slíka skipun og hatrið sem margir þeirra hika ekki við að spúa út úr sér er alveg magnað.

Richard Dawkins - The God Delusion

Jafnvel guðleysingjar skammast sín fyrir bók Dawkins, The God Delusion. Hérna rökræðir John Lennox, stærðfræðingur við Oxford við Dawkins um þessa bók Dawkins, sjá: http://www.youtube.com/embed/VK2OcIIkpPo

Hérna er svo fyrirlesturinn sjálfur þar sem Teresa segir hennar sögu frá því að vera prestur yfir í að verða guðleysingi.

Þróunarsinnar ættu ekki að treysta sínum eigin hugsunum

Allt frá tímum Darwins þá hafa menn velt þessu fyrir sér, að ef að Þróunarkenningin sé sönn þá þýðir það að okkar vitsmunir og hugsanir eru ekki beint eitthvað til að treysta á. Eins og Darwin orðaði það, "hvernig get ég treyst hugsunum apa?".  En í þessu sem svo mörgu öðru þá hegða Þróunarsinnar eins og þeirra eigin kenning væri ekki sönn. Þeir láta sem svo að siðferði sé raunverulegt, þeirra hugmyndir um rétt og rangt séu einhvers virði, að þeir hafi frjálsan vilja og að það sé hægt að treysta þeirra eigin hugsunum.  Hérna er myndband sem fer aðeins yfir þetta og vonandi sjá einhverjir að þeirra upplifun á heiminum er í engu samræmi við guðleysis Þróunarkenningu og þá taki þá rökréttu afstöðu og hafna þessari vitleysu.