Bókin 80-10-10

Þessi rannsókn kemur ekki á óvart en mig grunar að þessar grænmetisætur eru að gera mikið af mistökum og ef að það væri að gera rannsókn þar sem væri hópur sem gerði ekki þessi mistök þá væri um að ræða hóp sem er í 90% minni hættu á að deyja úr hjartasjúkdómum. Smá varðandi þessi 90%, þá er það bara mín ágískun.

Þetta mat mitt er byggt á þessari bók hérna: "80-10-10".  Hún breytti minni sýn á mataræði eftir að hafa farið í gegnum þó nokkuð margar bækur um æfingar, heilsu og mataræði.  Vísindamaðurinn sem skrifar bókina nálgast þessa spurningu, hvað er best fyrir okkur að borða, út frá þróunarkenningunni en samt kemst að þeirri niðurstöðu að ávextir er það sem passar best fyrir okkur. Mér finnst það dáldið fyndið þar sem flestir þróunarsinnar sem ég hef rekist á hallast að því að kjöt hefur spilað stórt hlutverk í okkar þróun og þess vegna ætti kjöt að vera hluti af okkar mataræði.

Rökin hans Douglas Graham eru góð og þar sem þau passa við fyrstu blaðsíðuna í Biblíunni sem segir að ávextirnir voru búnir til handa okkur að borða þá var eins og allt small saman.

Svo hvaða mistök eru þessar grænmetisætur að gera?  Mistökin felast í nafni bókarinnar "80-10-10" sem stendur fyrir 80% kolvetni, 10% fita og 10% prótein. Mistökin sem eru mjög algeng meðal þeirra sem borða ekki kjöt er að hlutfall fitu verður allt of hátt, jafnvel hærra en þeirra sem borða kjöt!

Endilega kaupið þessa bók, ég lofa því að ykkar sýn á heilsu og næringu mun breytast og ef þið farið eftir þeim ráðum sem bókin gefur þá mun heilsan batna til muna.

Hérna er Douglas Graham með nokkrum vinum að fjalla um þetta.

Grænmetisætur fá síður hjartasjúkdóma

Samantekt á trúverðugleika Nýja Testamentisins

Hérna er mynd sem sýnir hvernig rithöfundar Nýja Testamentisins þekktust og hvenær þeir skrifuðu sín handrit ásamt öðrum kristnum höfundum sem lifðu mjög nálægt þessum atburðum en þeirra rit voru ekki valin inn í Nýja Testamentið.

Ég rakst á þessa mynd í þessari grein hérna: On a case study of the willful closed-mindedness produced by the selective hyperskepticism of the New Atheist mindset

Þarna er þetta allt saman útlistað mjög ýtarlega og einnig fjallað um vitni sem voru ekki kristin en vottuðu að Jesú væri söguleg persóna.

Mér fannst nokkrar athugasemdir við greinina hitta naglan á höfuðið. Einn benti heimildir um Alexander Mikla voru skrifaðar löngu eftir hans tíma, engar samtímaheimildir og enginn sem þekkti hann. Samt efast enginn um tilvist Alexanders Mikla.  Annar sagði þetta:

As I told that loser it is a pretty amazing accomplishment to have a fictional character change the world and have time be named in honor of his non-existence 

Mjög vel orðað enda afstaða flestra guðleysingja sem eru ekki fáránlega fáfróðir þá var Jesú til og var krossfestur af rómverskum yfirvöldum en þeir bara trúa ekki að Hann hafi risið upp frá dauðum. Það er alveg afstaða sem ég virði en hin að Jesú hafi ekki verið til er ekki boðleg.

DNA besta leiðin til að geyma upplýsingar sem við vitum um

Enn halda vísindamenn að vinna að því að nota DNA til að geyma upplýsingar og hve öflug tækni þetta er, er alltaf að koma betur og betur í ljós.  Hérna er grein sem fjallaði um þetta, sjá: Half a Million DVDs in Your DNA

Ég hafði áður fjallað um líkar tilraunir, sjá: Vísindamenn geyma 70 miljarða bóka á DNA   En núna vilja þessir vísindamenn meina að þeir hafa geymt þrisvar sinnum meira en síðasta tilraun. Að þeim hafi tekist að geyma 2,2 petabytes á hverju grammi af DNA sem er margfalt meira en sú tækni sem við notum nú í okkar tölvum.

Paleontologists routinely resurrect and sequence DNA from woolly mammoths and other long extinct species. Future paleontologists, or librarians, may do much the same to pull up Shakespeare's sonnets, listen to Martin Luther King Jr.'s "I have a dream" speech, or view photos. Researchers in the United Kingdom report today that they've encoded these works and others in DNA and later sequenced the genetic material to reconstruct the written, audio, and visual information...

Last year, researchers led by bioengineers Sriram Kosuri and George Church of Harvard Medical School reported that they stored a copy of one of Church's books in DNA, among other things, at a density of about 700 terabits per gram, more than six orders of magnitude more dense than conventional data storage on a computer hard disk. Now, researchers led by molecular biologists Nick Goldman and Ewan Birney of the European Bioinformatics Institute (EBI) in Hinxton, UK, report online today in Nature that they've improved the DNA encoding scheme to raise that storage density to a staggering 2.2 petabytes per gram, three times the previous effort. (Emphasis added.)

En þetta er ekki það eina sem gerir DNA svona magnað heldur endist það margfalt lengur en þeir geymslumiðlar sem við höfum búið til.

We've created a code that's error tolerant using a molecular form we know will last in the right conditions for 10,000 years, or possibly longer," says Nick Goldman. "As long as someone knows what the code is, you will be able to read it back if you have a machine that can read DNA.

Tíuþúsund ár er alveg svakalega langur tími en hérna er eitthvað mjög athyglisvert að við höfum fundið DNA í risaeðlubeinum en þótt að DNA endist lengi þá endist það ekki í miljón ár, hvað þá 65 miljón ár en þróunarsinnar trúa að risaeðlur dóu út fyrir 65 miljón árum síðan. Sú trú er orðin einstaklega kjánaleg í ljósi staðreyndanna, meira hérna: DNA finnst í fornum risaeðlu beinum

Út frá þessum staðreyndum, hvort er líklegra að DNA með öllum þeim tækjum sem þarf til að lesa og skrifa það og þeim upplýsingum sem þarf til að búa til lifandi veru hafi orðið til fyrir tilviljun eða að það var hannað af vitrænni veru?